- Τι έχεις αγοράκι μου;
τον ρώτησε παίρνοντάς τον αγκαλιά.
- Αχ μανούλα μου, όλοι στο σχολείο με κοροϊδεύουν για τη μεγάλη και σουβλερή μου μύτη! Με φωνάζουν μυτόγκα και δεν θέλουν να παίζουν μαζί μου γιατί φοβούντε, λένε πως θα τους χτυπήσω. Ούτε κανείς κάθεται μαζί μου στο ίδιο θρανίο για να μην του σκίσω την ποδιά. Και όλο χαζοαστεία κάνουν με τη μύτη μου. Προχθές ας πούμε, που έβρεχε, ήρθαν όλοι με ένα μανταλάκι στο χέρι κι όταν τους ρώτησε η δασκάλα τί το θέλανε, βάλανε τα γέλια και της απαντήσανε πως θα κρεμούσαν τα βρεγμένα ρούχα τους στη μύτη μου για να στεγνώσουν. Χτες πάλι, όταν στο μάθημα της ιστορίας ρώτησε η δασκάλα πώς βυθίστηκε ο Τιτανικός, πετάχτηκε το μελανούρι και φώναξε περιπαιχτικά: "μήπως περνούσε ο Ξέρξης απο δίπλα του;" Και όλοι σκάσανε στα γέλια.
Αλλά το χειρότερο έγινε σήμερα... Όταν με ρώτησε η δασκάλα τί δώρο θέλω να μου φέρει ο Άγιος Βασίλης, πριν προλάβω να απαντήσω, άρχισαν όλοι να φωνάζουν: "Ένα τεράστιο άσπρο σεντόνι!"
"Και γιατί παρακαλώ σεντόνι;" Ρώτησε απορημένη η δασκάλα.
"Για να σκουπίζει τη μύτη του όταν συναχώνεται", φώναξαν τα παλιόπαιδα και τρελάθηκαν στα γέλια.
Αυτό ήταν, δεν αντέχω άλλο! Δεν θα ξαναπάω σχολείο ποτέ πια, είπε ο Ξέρξης και ξανάρχισε να κλαίει.
- Αυτό θα είναι πολύ κουτό από μέρους σου, μικρέ μου, του είπε η μαμά του, γιατί έτσι ούτε γράμματα θα μάθεις, ούτε και την αξία της μύτης σου θα αποδείξεις!
- Και τί αξία μπορεί να έχει η τεράστια σουβλερή μου μύτη; Ρώτησε ο Ξέρξης, σταματώντας αμέσως το κλάμα του.
- Αυτό θα σε αφήσω να το ανακαλύψεις μόνος σου, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα...
κοιμήσου τώρα κι αύριο, σαν καλό και μυαλωμένο παιδί που είσαι, θα πας πάλι στο σχολείο κι όταν σε κοροϊδεύουν τα άλλα παιδιά, να θυμάσαι πως η μανούλα βρίσκει πολύ χαριτωμένη τη μύτη σου, του απάντησε η κυρία Ξιφίνα, χαϊδεύοντάς τον τρυφερά.Την άλλη μέρα ο Ξέρξης ξεκίνησε αποφασιστικά για το σχολείο του, όταν στα μισά του δρόμου, άκουσε σπαραχτικές φωνές να καλούν σε βοήθεια και οι φωνές αυτές ερχόντουσαν ακριβώς από τη μεριά του σχολείου! Δίνει μια με τη δυνατή ουρά του, χιμάει σαν βολίδα μπροστά, πλησιάζει και τί να δει; Ένα πελώριο δίχτυ, αυτό που οι άνθρωποι λένε τράτα, σάρωνε χωρίς έλεος τον βυθό, φυλακίζοντας ό,τι έβρισκε στο διάβα του. Και μέσα βρισκόντουσαν, η δασκάλα του και όλοι οι συμμαθητές του! Καθόλου δεν δίστασε ο Ξέρξης ο ξιφίας, ορμάει πάνω στο δίχτυ και χρατσ-χρουτς, το ξεσκίζει με την κοφτερή του μύτη, λευτερώνοντάς τους όλους.
Μετά από λίγες μέρες έγινε στο σχολείο μια λαμπρή τελετή, όπου ο Ξέρξης ανακηρύχθηκε ήρωας και παρασημοφορήθηκε από τον Δήμαρχο για την γενναία του πράξη.
Όταν ήρθε η ώρα να μιλήσει, κοίταξε χαμογελώντας τη μαμά του που καθόταν συγκινημένη μπροστά-μπροστά και είπε δυνατά από το μικρόφωνο:- Σας διαβεβαιώνω, η μεγαλύτερη γενναιότητα είναι να πιστεύεις στον εαυτό σου και να τον αγαπάς με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματά του. Κανείς δεν είναι τέλειος μπορούμε όμως να είμαστε όλοι χρήσιμοι.
Μαρία Φραγκιά
Aνθολόγιο Λογοτεχνικών Kειµένων A'-B' ∆ηµοτικού
