Ας δούμε όλα τα σχετικά λοιπόν!
Όλα τα κοχύλια ανεξαιρέτως αποτελούν δημιούργημα ενός τέτοιου ζωντανού πλάσματος στη θάλασσα!
Αυτά τα ζωντανά πλάσματα λοιπόν ονομάζονται οστρακοειδή.
Το κάθε κοχύλι, είναι φτιαγμένο με μεράκι από... "τα χεράκια" του κάθε τέτοιου πλάσματος!
Η κατασκευή του κοχυλιού, αποσκοπεί σε 3 πράγματα:
1) στη χρήση του ως "σπίτι",
2) στην προστασία από τα ψάρια που θέλουν να τα φάνε,
3) στην προστασία από τα δυνατά ρεύματα της θάλασσας (να μην γίνονται έρμαιό της).
Αυτά τα ζωντανά πλάσματα λοιπόν ονομάζονται οστρακοειδή.
Το κάθε κοχύλι, είναι φτιαγμένο με μεράκι από... "τα χεράκια" του κάθε τέτοιου πλάσματος!
Η κατασκευή του κοχυλιού, αποσκοπεί σε 3 πράγματα:
1) στη χρήση του ως "σπίτι",
2) στην προστασία από τα ψάρια που θέλουν να τα φάνε,
3) στην προστασία από τα δυνατά ρεύματα της θάλασσας (να μην γίνονται έρμαιό της).
η επιφάνειά τους είναι γυαλιστερή πολλές φορές, οπότε το κινούμενο νερό ξεγλυστράει από πάνω τους χωρίς να τα συμπαρασύρει ιδιαίτερα
και το υλικό τους είναι πολύ ανθεκτικό και δημιουργεί ένα στενό καμπυλοειδές πέρασμα, αποτρέποντας έτσι τη θράυση αν πχ συγκρουστεί με μια πέτρα και αποτρέποντας τα ψάρια να μπορέσουν να τα "ξεσπιτώσουν" και να τα καταβροχθίσουν!
Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι ότι αυτά τα οστρακοειδή πλασματάκια, αν και είναι μαλακά και δεν έχουν κόκκαλα, παράγουν ένα τόσο δυνατό "πράγμα": το κοχύλι.
Και θα μου πείτε γιατί πολλά από αυτά είναι άδεια;
Γιατί πολύ απλά, ο κάτοικός του... απεβίωσε! Και σταδιακά με τον χρόνο, το σώμα τους -το κουφάρι- διαλύθηκε από τη θάλασσα. Οπότε το κοχύλι έμεινε... χωρίς ιδιοκτήτη!
