Ο μικρός Ηλίας ζει σε ένα πολύ όμορφο σπίτι κοντά στη θάλασσα. Κάθε πρωί πηγαίνει στο σχολείο με το ποδήλατό του και, γυρνώντας, περνάει όλο το απόγευμα με τα παιχνίδια του. Είναι το μόνο παιδάκι από το σχολείο του που έχει δύο δωμάτια γεμάτα παιχνίδια.
Και όμως, δεν του φτάνουν. Συνέχεια ζητάει από τους γονείς του ό,τι καινούργιο δει στα πολυκαταστήματα ή στην τηλεόραση.
Ένα κυριακάτικο απόγευμα, αφού είχε τελειώσει τα μαθήματά του, άρχισε να φωνάζει στη μαμά του:
- Μαμααααααααααααααααααααααααά, είδα ένα μοναδικό παιχνίδι στην τηλεόραση και θέλω να μου το πάρετε με τον μπαμπά! Θα σκάβω και θα ανακαλύπτω σκελετούς δεινοσαύρων Θα γίνω και εγώ παλαιοντολόγος! Πότε θα πάμε να το πάρουμε;
Η μαμά του μικρού Ηλία, διστακτικά,του είπε:
- Θα δούμε,αγάπη μου,πότε θα έχουμε χρόνο με τον μπαμπά να πάμε να το δούμε.
- Μα εγώ το θέλω τώρα. Ήμουν πολύ επιμελής στα μαθήματά μου και στον έλεγχο είχα παντού άριστα. Γιατί δεν μου το παίρνετε; Δεν το αξίζω;
- Το αξίζεις αγάπη μου, αλλά ήδη έχεις τόσα πολλά πράγματα στο δωμάτιό σου που είναι ξεχασμένα και άλλα παιδάκια θα σε ζήλευαν.
- Ναι, ναι... καλά... δεν μ’ αγαπάτε με τον μπαμπά. Προτιμάτε τα χρήματα να τα κρατάτε για σας.
- Ηλία μου,τα χρήματα δεν φυτρώνουν σε κάποιο δέντρο για να βγαίνουν συνέχεια και να μπορούμε να σου παίρνουμε ό,τι θέλεις.
Ο μικρός σκέφτηκε την εικόνα ενός δέντρου γεμάτο χαρτονομίσματα και πράγματι του φάνηκε περίεργο.
Έτσι η μαμά του προσπάθησε να του εξηγήσει πως τα χρήματα οι άνθρωποι τα αποκτούν δουλεύοντας. Όπως εκείνος πηγαίνει στο σχολείο, έτσι και εκείνοι πηγαίνουν στη
δουλειά τους. Δυστυχώς όμως, αυτήν την περίοδο, η οικογένειά τους έχει οικονομικές δυσκολίες και δεν μπορούν πια να ικανοποιούν όλες του τις επιθυμίες.
Στεναχωρημένος ο Ηλίας,ξάπλωσε στο κρεβάτι του και προσπάθησε να κοιμηθεί. Γρήγορα βυθίστηκε σε ένα όνειρο που θα του άλλαζε όλη τη μέχρι τώρα συμπεριφορά του.
- Νιάου... νιάου...
Ο μικρός Ηλίας βρισκόταν σ’ένα καταπράσινο λιβάδι. Κοίταξε γύρω του αλλά δεν είδε κανέναν.
- Νιάου... νιάου... ακούστηκε πάλι.
Ένας πορτοκαλί γάτος φάνηκε να είναι κρυμμένος μέσα σ’ ένα χάρτινο κουτί κάτω από ένα δέντρο.
- Είμαι εγκλωβισμένος μέσα σε αυτό το κουτί. Βοήθησέ με... πεινάω... γρρρρρρ... χρειάζομαι ψαράκι.
- Μα πού μπορώ να βρω ψαράκια σε αυτό το λιβάδι; ρώτησε ο Ηλίας.
- Όλα τα ψαράκια είναι κρυμμένα μέσα στο κουτί αλλά για να έρθουν στο στοματάκι μου,πρέπει να ρίξεις μέσα στην τρυπούλα κέρματα.
- Μα δεν έχω μαζί μου χρήματα, είπε απογοητευμένος ο Ηλίας.
- Μην ανησυχείς... υπάρχουν πολλοί τρόποι για να βρεις χρήματα. Είσαι έτοιμος όμως να κουραστείς για να με βοηθήσεις να γεμίσω την κοιλίτσα μου που γουργουρίζει;
-Τι εννοείς να κουραστώ;
- Μα για να βγάλεις χρήματα, εσύ και όλοι οι άνθρωποι,πρέπει να κοπιάσεις... να δουλέψεις, να κουραστείς και τότε θα ανταμειφθείς με τα κέρματα ή τα χαρτονομίσματα του ευρώ που ξέρεις.
- Αλήθεια; Ρώτησε με απορία ο μικρός Ηλίας.
- Λοιπόν... για να σκεφτούμε... ξέρεις να φροντίζεις δέντρα ή λουλούδια;
- Ναιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι! Είπε με ενθουσιασμό ο Ηλίας. Ο παππούς μου κάποια καλοκαίρια με παίρνει μαζί στον κήπο του και μου δείχνει πώς να φροντίζω τα λαχανικά, τα δέντρα και κάποια λουλούδια που ίσως έχουν μαραθεί.
- Ωραία λοιπόν... Σε αυτό το λιβάδι αρχηγός είναι ο μπαρμπα-€υρούλης. Τον λένε έτσι γιατί είναι γέρος και είναι ο μόνος που έχει ευρώ στο σπίτι του. Αν φροντίσεις τα ταλαιπωρημένα δέντρα κόβοντας όλα τα ξερά φύλλα και ποτίσεις τα λουλούδια,σίγουρα θα σε ανταμείψει με κέρματα. Έτσι θα γεμίσω για σήμερα την κοιλίτσα μου.
- Εύκολο ακούγεται!
Ο μικρός Ηλίας με χαρά άρχισε να περιποιείται το λιβάδι όπως μπορούσε.
Μετά από αρκετές ώρες δουλειάς και κούρασης, βρήκε το σπίτι του μπάρμπα-€υρούλη. Του εξήγησε τι είχε κάνει και μάζεψε τα πρώτα του ευρώ. Τρέχοντας έριξε τα κέρματα στο κουτάκι και ο γατούλης, επιτέλους, χαμογέλασε!
- Σ’ ευχαριστώ τόσο πολύ... Επιτέλους το στομαχάκι μου γέμισε. Όμως ανησυχώ για αύριο. Πώς θα φάω πάλι ψαράκια;
- Μμμμ… Άσε με να σκεφτώ, είπε ο Ηλίας, που πρώτη φορά στη ζωή του φερόταν ώριμα και λογικά.
- Ξέρεις, γατούλη, κάτι άλλο που με έμαθε η μαμά μου και μπορώ να το κάνω πολύ καλά;
- Πες μου, πες μου, είπε με αγωνία το πορτοκαλί γατάκι.
- Παλιά, κοντά στο σπίτι μας, είχε ανοίξει ένα μικρό οπωροπωλείο. Εκεί έβρισκες τα πιο γλυκά βατόμουρα. Η μαμά λοιπόν, με είχε μάθει να φτιάχνω την πιο λαχταριστή τάρτα με αυτά. Δυστυχώς,το μαγαζάκι έκλεισε και έχουμε χρόνια να φτιάξουμε αυτό το γλυκό. Φροντίζοντας όμως το λιβάδι,νομίζω πως είδα τέτοια βατόμουρα. Τι θα έλεγες να τα μαζέψω, να φτιάξω μια γιγάντια τάρτα και να την μοιράζω;
- Τέλεια ιδέα, Ηλία! Άντε περιμένω να δω πώς θα τα καταφέρεις.
Ο Ηλίας για πρώτη φορά στη ζωή του, ένιωθε ικανός και ότι άξιζε τον κόπο η κούραση που ένιωθε, αφού φρόντιζε κάποιον που είχε ανάγκη. Μέσα σε δύο ώρες,η τάρτα είχε γίνει ανάρπαστη και ο Ηλίας είχε μαζέψει τόσα ευρώ που θα εξασφάλιζαν ψαράκια στον γάτο για αρκετό καιρό.
- Γατούλη μου; Δεν μπορώ να σε βοηθήσω άλλο... Κουράστηκα πολύ... Θα ξαπλώσω λίγο κάτω από τη σκιά αυτού του δέντρου, είπε ο μικρός ταλαιπωρημένος.
- Ό,τι πεις, Ηλία μου... Ξεκουράσου και όταν ξυπνήσεις, θα δούμε τι άλλο μπορείς να κάνεις για να εξασφαλίσω τα ψαράκια μου.
Το όνειρο του μικρού Ηλία κόπηκε απότομα. Είχε πια ξημερώσει.
Αφού φόρεσε τη σχολική του στολή, κατέβηκε στην κουζίνα για πρωινό.
- Μαμάκα μου, καλημέρα! Έχω να σου πω κάτι που σκέφτηκα.
- Τι είναι γλυκέ μου;
- Θυμάσαι εκείνο το παιχνίδι με τους δεινόσαυρους που σου είπα;
- Ηλία μου τα είπαμε αυτά... Όταν έχουμε χρόνο, θα πάμε με τον μπαμπά να το δούμε.
- Αυτό ήθελα να σου πω. Δενχρειάζεται να μου το πάρετε εσύ και ο μπαμπάς. Εγώ αυτό που θέλω είναι να πάμε να πάρουμε έναν κουμπαρά.
- Κουμπαρά; Πώς σου ήρθε αυτό αγάπη μου;
- Να... Εχθές το βράδυ είδα ένα όνειρο και κατάλαβα κάτι πολύ σημαντικό: τα χρήματα δεν βγαίνουν εύκολα και για να αποκτήσεις ό,τι χρειάζεσαι, θέλει κόπο και χρόνο.
Έτσι λοιπόν θέλω και εγώ έναν κουμπαρά για να βάζω το χαρτζιλίκι μου. Όταν γεμίσει ο κουμπαράς μου, θα αγοράσω το παιχνίδι που τόσο θέλω και όσα χρήματα μείνουν είτε θα τα κρατήσω για το μέλλον μου είτε θα τα προσφέρω σε κάποιον οργανισμό που τα χρειάζεται. Θα σταματήσω να σας ζητάω πράγματα που στην πραγματικότητα δεν με κάνουν ευτυχισμένο αλλά απλά γεμίζουν το δωμάτιό μου.
- Ηλία μου... Μας κάνεις υπερήφανους. Αύριο κιόλας θα πάμε να σου πάρω τον κουμπαρά που θες. Μάλιστα έχω δει έναν που θα σου αρέσει πολύ γιατί είναι ένα μπλε κουτάκι χωρισμένο σε τρία μέρη:
ΞΟΔΕΥΩ
ΔΩΡΙΖΩ
ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΩ
Έτσι θα μπορείς να διαχειρίζεσαι τα κέρματά σου όπως πρέπει.
Ο Ηλίας μέσα σε έναν χρόνο είχε μάθει έννοιες που παλιά τις αγνοούσε. Ήξερε τι σημαίνει αποταμίευση, οικονομική κρίση, επένδυση, υπερκατανάλωση. Μάλιστα έκανε υπερήφανους τους γονείς του γιατί κάθε χρόνο διοργάνωνε στο σχολείο του ένα παιδικό σεμινάριο για την παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης, εξηγώντας στους συνομηλίκους του κάτι που του δίδαξε ο γατούλης και ο μπάρμπα-€υρούλης:
Τα χρήματα βγαίνουν με κόπο και δεν πρέπει να τα σπαταλάμε αλλά να τα αποταμιεύουμε.
Εικονογράφηση: Αποστόλης Ιωάννου
Εκδόσεις Σαΐτα
