Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι
κι έχει ολόχρυσο καπέλο
και χρυσό το πανωφόρι.
Τα παπούτσια του είναι φύλλα
που ‘χουν πέσει απ’ τα πλατάνια
και τα μάγουλα του μήλα.
Κρατάει σάκα από νερό
κι έχει μέσα τα βιβλία
από σύννεφο κι αφρό.
Με του άνεμου τα ποδάρια
τρέχει δίχως να τον βλέπεις
στων βημάτων του τα χνάρια
διαμαντάκια θε να βρεις
σταγονίτσες, σταγονίτσες
μιας ολόχρυσης βροχής.
Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι,
κατεβαίνει από τα δάση,
και τα μάγουλα του μήλα.
Κρατάει σάκα από νερό
κι έχει μέσα τα βιβλία
από σύννεφο κι αφρό.
Με του άνεμου τα ποδάρια
τρέχει δίχως να τον βλέπεις
στων βημάτων του τα χνάρια
διαμαντάκια θε να βρεις
σταγονίτσες, σταγονίτσες
μιας ολόχρυσης βροχής.
Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι,
κατεβαίνει από τα δάση,
κατεβαίνει από τα όρη.
Κι έρχεται για να χτυπήσει
Κι έρχεται για να χτυπήσει
μια πελώρια καμπάνα,
το σχολείο για να αρχινήσει.
Ο Σεπτέμβρης πάντα, δες,
Ο Σεπτέμβρης πάντα, δες,
έχει όλα τα παιδάκια
φίλους και συμμαθητές.
Ρένα Καρθαίου
